Dat was Dat

Onderweg naar het hotel in Hanoi komt mister Dat met een idee. We zouden naar Ninh Binh kunnen gaan, nu we immers ineens een dag over hebben.Ik herken de naam als een plek waar veel trips heen gaan, maar wat er te doen is weet ik niet meer. Tot nu toe is Mister Dat steeds goed op de hoogte van de plekken waar we heen gaan. Dus we zeggen dat het ons een goed idee lijkt. Als we alsnog iets anders verzinnen kunnen we dat altijd morgen nog bespreken. We spreken in ieder geval om 9 uur af. We verblijven in een soort wooncomplex in een appartement. Het heeft alle voorzieningen, en dus besluiten we om eens zelf te koken. Eline bakt wentelteefjes als lunch. In de middag gaan we zwemmen. Ons gebouw telt 28 verdiepingen, het zwembad is op de vierde verdieping. De bewaking kijkt ons heel vreemd aan, wie gaat er nu zwemmen in de regen. Vervolgens controleren ze uitgebreid of wij daar wel legaal binnen zijn. Maar ze zijn uiteindelijk toch tevreden.

Met de wasmachine en droger kunnen we eindelijk de was weer schoon én droog krijgen! Sommige kledingstukken drogen elke dag een beetje, maar met overdag veel reizen schiet het niet op. Na een hele struuntocht in 2 winkeltjes hebben we ook de avondmaaltijd bij elkaar gescharreld. Worstjes, aardappelschijfjes en een soort spinazie. Verder doen we lekker niks. 

Na het ontbijt in de onderliggende  coffeeclub gaan we op weg naar Ninh Binh. In de stad en ook daarbuiten zien we goed hoe groot de stormschade is. In de stad zijn veel bomen omgegaan. Buiten de stad zien we vooral heel veel reclamezuilen liggen. Binnen 2 uur zijn we bij Ninh Binh, bij de citadel van Hoa Lu. Een paar tempels, het is niet echt heel spectaculair. Voor het eerst hebben we onze regencapes aan.

We krijgen een Appje van Mister Dat, we moeten verder! Hij heeft Tam Coc in gedachten. Dat hebben we gisteren nagelezen, het is een deel van het karstgebergte waar je met bootjes doorheen kan varen. Wel geen Halong bay, maar wel een mooi landschap. Bij het startpunt van de bootjes liggen er honderden! We moeten in 2 bootjes. De roeiers hebben een bijzondere roeitechniek, met hun voeten! Een klein uur varen we door het karstgebergte. Onderweg zwemmende kinderen, Waterbuffels, en waterlelies.

Weer bij de plek van de auto zien we mister Dat nog niet, blijkbaar hebben we nog wel even tijd. Die gebruiken we voor een lekkere hamburger, met een goed broodje vers gemaakt. We rijden terug naar Hanoi waar mister Dat ons afzet bij de luchthaven voor onze vlucht naar Hue. Dat was Dat.....