Ei en kip

De dag begint weer met een zonnetje.                                                                Werner is al vroeg op pad in de buurt om nog even een paar mooie plaatjes te schieten. Dan volgt het ontbijt. De kok staat in de deuropening klaar om van alles vers te bereiden. Van typisch Vietnamese rolletjes, mihoen-achtige pasta, tot een gewoon ei. Met uitzicht op de rijstvelden zit het er prachtig!

Na een laatste duik vertrekken we met mister Dat richting Son La. Een mooie rit waarbij de omgeving steeds bergachtiger en meer verlaten wordt.  Na ongeveer 4,uur rijden bereiken we Son La, waar we ons laten afzetten bij het gevangenismuseum. Na een paar vage zaaltjes te hebben bekeken vinden we na goed zoeken de daadwerkelijke overblijfselen van de gevangenis. Deze stamt uit de Franse tijd. De meiden zijn er al vrij snel zat van en we vertrekken naar het hotel. Aangezien we niet echt geluncht hebben gaan we vrij vroeg de straat op , op zoek naar een eetgelegenheid. We vinden een onooglijke zaal met bijbehorenden lelijke verlichting die er op zich netjes uitziet. De serveersters liggen al helemaal dubbel als we nog niet eens zitten. Met drie woorden Engels beveelt ze de kip aan, wat Werner nog even duidelijk bevestigt met een goede imitatie van een kip. Iets te laat bedenken we dat er voor het restaurant een kooi met kippen staat. En ja hoor, het keukenpersoneel stiefelt naar buiten en pakt zonder markeren een kip uit de kooi. Dat wordt hem dus. We horen nog een kleine gesmoorde kreet. De kinderen kijken enigzins verbijsterd, waardoor de Vietnamezen nog harder moeten lachen! Ook zijn er nog wat ander curiositeiten, zoals slangen op sterk water. We nemen maar aan dat dat niets met ons eten te maken heeft. De kip smaakt uiteindelijk prima, wel is het vooral veel bot en poot met klauw. De groente is nog lekkerder, een soort spinazie met boontjes. Maar de meiden hebben er wat moeite mee. Dus maar op straat een grote watermeloen gekocht. Dat gaat er altijd in.