Het slagveld

In Son La starten we met een ontbijt in een soort megalomane eetzaal. Ook de lobby is in die stijl, groots en protserig. Een typisch product van, hoe Eline het noemt , " een centraal geleide economie" . Wij zouden het oostblokarchitectuur noemen. De hele sfeer in het stadje is een beetje zo. Grote billboards met teksten voor het volk. Het druipt ervan af. 

We rijden steeds verder de bergen in, via een hoge pas richting Dien Bien Phu.

De stad is bekend van de strijd van de Vietnamezen tegen de Fransen. Tegen de middag rijden we het stadje in, net op het moment dat het museum dicht is. De musea hier houden vaak een soort van siësta. Dan maar eerst naar het hotel, wat de kinderen niet zo erg vinden. Het is nl het Him Lam -resort, mét zwembad. Dus eerst even bijkomen. Om half 3 dan richting museum. In het museum zijn veel diorama's en het    e.a aan geschut. Leuk om bij te poseren. De grootste curiositeit is het bad van generaal de Castries. Daarna steken we de straat over naar de militaire begraafplaats. Daarnaast ligt één van de belegerde heuvels. Daar zijn de loopgraven en wat tanks te bezichtigen.

'Savonds in ons resort zwemmen we nog even lekker. Daarna horen we eerst wat geluiden uit de bomen, een soort zingende cirkelzagen, waarvan we geen idee hebben wat voor dier erbij hoort. Niet veel later wordt dat overstemd door de Karaoke. Tsja, daar zijn Vietnamezen nou eenmaal dol op. Gelukkig vinden ze het wel op tijd weer welletjes, zodat de stilte terugkeert.